Şilan Yaşar /  Bu sabah, At’lı bir peşmerge birliği, çadırımızı kuşattı.
Tam da Mela Baxtiyar’ın anlattığı gibi özel eÄŸitimle yetiÅŸtirilmiÅŸ, ulusal istikrar taşıyan, direngen yiÄŸit, atlı peÅŸmergelerdi bunlar.
-Hawre Xece-‘yi aradıklarını söylediler.
Hal hatır sorma faslından sonra aynı aşiretten olduklarını söyledi Amir Müfreze.
Xece’nin silahlı peÅŸmergelerle birlikte daÄŸa geldiÄŸini duymuÅŸ, akrabaları gelmiÅŸ sevinciyle, hizmetine gelmiÅŸlerdi.
KonuÅŸurken gözlerinin içi gülüyordu. Bir kaç kez Kürdistan’a gelen Xece ile gurur duyduklarını yinelediler..
Birebir bizim kasabanın lehçesiyle konuşuyorlardı.
Saatlerce süren hararetli sohbetimizle anadilimizin kutsalllığını ruhumuzda hissettik, biz bir aileydik.
Yeniden doğmuş yeniden bilincimizle güçlenmiştik.
Yasaklı anadilimizin tüm yasaklara rağmen Ankara çevresinde nasıl canlı kalabildiği kayda değerdi doğrusu.
Kerkük-Süleymaniye arasında genişçe bir bölgenin adı -Åžexbizeyni-ymiÅŸ. AÅŸiret ismini oradan almış, çoÄŸu aÅŸiret gibi haliyle…
Ben bir kaç kez köy dedim, dilim sürçtü heycandan.
-Köy değil koca bir bölge- dedi, Amir Müfreze…
Lur veya Lor, den,len bizim lehçemiz konuşuluyordu.
Kürtçede –a- ve –o- arası bir ses vardır. Haymana’da ki 2 köyün adı Lar-Lor’du. Türkçe verilen isimlere ısınılmadı hala Kürtçe adıyla anılıyordu.
Asıl sevindirici olan, aşiretimizin her dönem ulusal mücadelede önemli roller üstlenmeleriydi.
Halihazırda YNK ve KDP’ye bağlı peşmerge birliklerinde yüksek rütbelerde görev yapan peşmergeler vardı.
Dil olarak lur lehçemiz var ki bu da merkezi ve bölgede üstünlük sağlayan bir aşiret olduğumuzu gösteriyordu.
Mele Mustafa Barzani’nin baÅŸlatmış olduÄŸu kurtuluÅŸ savaşında da PeÅŸmerge saflarında yer almışlar, büyük bölümü hala PeÅŸmergeydi.
Osmanlı döneminde kıvrak zekaları ve dini bilgileriyle üstünlük sağlamışlar, Osmanlı onlarla anlaşmak zorunda kalmış.
Bu anlaşma kürtleri sevdiklerinden değil, tamamen korktuklarından dolayıydı.
AÅŸiret olarak Saddam’ın Enfallerinden kendi paylarına düşeni bolca alıyorlardı o günlerde. Sürülen, kovulan Kürtlerin geri dönmeleri halinde kurÅŸun yaÄŸmuruna tutulacaklarına dair tehdit edilmiÅŸlerdi.
Bunun yanı sıra çoluk çocuk demeden çoğu peşmerge ailesi kamplara götürülmüştü.
Özellikle kampa götürülenler için çok endişeliydiler.
İki yıl önce Saddam’ın çıkardığı 666 nolu yasayla bir çok Kürdün kimlikleri ellerinden alınmış, arazilerine, bütün malvarlıklarına el konulmuştu.
Böylesine savaşçı yiğit bir halkın, bir aşiret mensubu olmak gurur verirken, sürgüne gönderilenlerin ve kamplara götürülenlerin akibetini düşündükçe yüreğim sıkışıyordu.
Kürtleri asırlar boyu düşman saldırılarından koruyan dağlarları, düşmanın gelişkin silahları karşısında güçsüz kalıyordu.
Artık geniş bir alanı kontrolünde tutmak ve yüzbinlerle sayılan bir silahlı kuvveti harekete geçirmek, avantaj olmaktan çıkmış, bağımlılığı ve yenilgiyi
çabuklaştıran dezavantajlara dönüşüyordu.
Çünkü, birbirine eşit olmayan imkanlara sahiptiler.
Ve de Kürtler devlet olmadıkları müddetçe hiçbir zaman düşmanlarıyla eşit olamayacaklardı.
Devlet imkanlarıyla, devlet olanın saptadığı zamanda, yerde ve biçimde savaşmak çok zordu.
Meltem gibi esen aşiret görüşmemiz fırtınaya dönüşen cümleler, bende hayranlık kadar ürküntü uyandırdı.
Gece uyuyamadım. Sabah olduÄŸunda bir baktım ki bu mesele bir çok açıdan beni fazlasıyla üzmüş. Çok ama…