Aytekin Yılmaz’ın, iletiÅŸim yayınlarından çıkan, 175 sayfadan oluÅŸan 2019 da yayımlanan kitabı.
Bilip de bilmemezlikten gelen bu sanatı ustalıkla yaÅŸama geçiren sosyal, siyasal ve örgütsel muktedirlerin günahını ve çocukların dramını ele alan cesur bir kitap. Bir aÄŸaç, bir kedi ve bir mermi kovanı kadar deÄŸer ifade etmeyen çocuk insanların maruz kaldıkları zulmü okudukça insan olmaktan, kadın ve pekçok ÅŸey olmaktan utandım hem de çok utandım. Utanmak, üzülmek piÅŸmanlık duygularını ifade etmek, vicdanları temize çekmek yetiyor mu, bunca hayatların bir çırpıda kolayca gözden çıkarılmasına yeteri bir cevap oluyor mu? Bundan emin olmasam da ‘hiç yoktan iyidir’ diyerek ben de üzgünler kervanına katılıp, tüm çareleri zihinlerde tüketen, gözü gönlü ölümden baÅŸka bir yeri görmeyenlerin dünyasına bir kez daha daldım ve bir an çocuk oldum.
Korktum, sessizce ağladım, öldüm dirildim, silahların bombaların arasında kıyametler yaşadım, üşüdüm hem de çok ellerim ayaklarım büyürken bedenim küçüldü. Vadilerin en karanlık ve soğuk diplerinde yıldızlar karanlığa sığındığında suç da olsa annemi aradım onu andım, sıcacık kucağında uyumaya çalıştım.
Onlar Daha Çocuktu kitabında zorla hem de ‘devrimci zorla’ savaÅŸ örgütlerinin çocukların, çocuklukların ölümü üzerine hayal kurduklarını , insan yaÅŸamından neden ve nasıl kolay vazgeçtiklerini, uzun süreli halk savaşı fantazilerini çocukları daÄŸa kaldırarak kabul ettirme hinliÄŸini gösterme hikayesini görüyoruz. Köy, mezra, baskınlarında çocukları vuruÅŸturanlar, boy boy resimler paylaÅŸanların tırnağı taÅŸa deÄŸse kıyamet koparan, garip adamların ruhlarını gördüm. SavaÅŸ ve ÅŸiddetten gurur duyan, ölüme nara atan, alkış tutan, asılan, iÅŸkence gören ve daÄŸa kaldırılan çocukları okuduklarında ne hissettiler, 11,12 yaşındaki çocukların karanlık ve soÄŸuk Vadilere mahkum edilmelerinde rahatsızlık duyuyorlar mı? Sırça köşklerde yaÅŸayanlar, siyaset yapanlar, hak hukuk arayanlar çocuklardan utandılar mı? Ä°stiklal mahkemelerinin kullandığı yöntemlerden daha zalimce uygulamaları neden kabul eder üstünü örtersiniz?
Sözü, Emma Goldman’la bitirmek istiyorum. ” Tüm savaÅŸlar, döğüşmeyecek kadar korkak olan, kiÅŸisel çıkar uÄŸruna gençleri, çocukları, cepheye süren moruklar çıkarır.”