Hemin Abdullah / Kürdistan İşçi Partisi’nin daha fazla Güney Kürdistan halkını kullanması için artık gerekçesi kalmadı. Özellikle Şeladıze olaylarından sonra Kürdistan Bölgesi Hükümeti ile merkezi Irak hükümeti, sınır bölgesinde sivillerin hedef alınmaması için söz konusu meselede farklı bir çözüm düşünmek zorunda. Bu artık bir ihtiyaç haline geldi ve Kandil’in de bunu anlaması gerekiyor.
Son 3 yılda PKK, Kürdistan Bölgesi için en büyük başağırılardan biri oldu, halbuki tam tersi olması gerekiyordu. Türkiye ordusuna Kürdistan Bölgesi topraklarında cirit atma gerekçesini veren PKK’dir. Sadece Güney – Kuzey sınırında değil, aynı zamanda Güney – Rojhilat sınırında da (PJAK’le mücadele gerekçesiyle) yuvasını sırtında taşıyan köylülerin bombalama ve bombardıman sonucu şehit olmasının sebebi de yine PKK’dir.
İşgalci madem işgalci ve düşmandır gerekçe olsa da olmasa da seni öldürür. Ancak PKK bu gerekçeyi altın tepside sunduğunda, o kaçırmadan senin hayatını cehenneme çevirecektir.
Geçen yıl Kürdistan’a uygulanan uçuş yasağından dolayı sürekli Kuzey Kürdistan üzerinden seyahet ediyordum. Kuzey’deki her bir kent ve her bir sokağı harebeye dönüştü. İnsanlar da ümitsiz ve sıkılmıştı. Bu durumu, PKK’nin şehirlerde sivillerin arkasına saklanarak başlattığı ve “Hendek savaşı” olarak adlandırdığı bir savaş ortaya çıkardı. Ben söz konusu savaş başlamadan önce de Kuzey Kürdistan’ı ziyaret ederek, Kuzey halkının hayatını iyileştireceğine daha da cehennemleştiren o lanetli hendekleri görmüştüm.
Daha önce durum şöyleydi; herkesin çabasıyla, HDP, Öcalan, AKP ve Erdoğan da sorunları çözerek Türkiye’de çatışmaları sonlandırmak için gayet istekliydi. Resmi olarak devletin elinde olan Kuzey Kürdistan’ın büyük bir bölümü fiili olarak HDP’nin elindeydi. Türkiye meclisinde büyük bir Kürt bloku vardı. Kimse Kuzey Kürtlerinin bir daha geri vites yapacağına inanmıyordu. Ne var ki, Kandil’deki savaş yanlısı liderlerinin gördüğü ve uygulamak istediği rüyadan kimsenin haberi yoktu. Bunun sonucunda Kuzey tahrip oldu, Öcalan yanlız bırakıldı, HDP her şeyi kaybetti, Demirtaş tutuklandı. Hayatlarından hiçbir şey değişmeyen Kandil’deki arkadaşlar eskisi gibi devam etti.
PKK, son 25 yılda Kürdistan Bölgesi’nin haklı için refah ve huzur getiren hiçbir şey yapmadı. Sınırlarda hep baş ağrıttı, Kürdistan Bölgesi’nin idaresi dışındaki bölgelerde yine sorunlara neden oldu, Kürdistan Bölgesi içinde uzantılı partiler kurdu, gençleri ve halkı radikalleştirerek istikrarı bozdu.
Yönünü çevireceğine sırtını Kuzey’ye veren PKK, Kürdistan’ın diğer parçalarına döndü. Bu durum, Kürdisan’ın dört parçasından çoktan vazgeçen ve bir süredir demokratik özerklik propagandasini yapan bir parti açısından kendisine ait olmayan bir işte enerji ve yetenek kaybıdır.
Erbil, gelecek dönemde halkının refahı üzerinde çalışmalı. 3 yıllık savaş ve siyaset sürecinin ardından artık yaşama zamanı. Halkın kendisini güvende hissetmesi yaşamanın önşartlardandir. Maalesef Kandil’deki mağara dostları önceki yıllarda bunu yok etmiştir. Erbil bunun daha fazla uzamasına izin vermemeli. Eğer Kürt milli ve ulusal hissiyatıyla baktığımızda bile; Kürt milliyetçiliği, kendi ulusundan olanlara iyi bir hayat sağlamaktır, mevcudu bozmak değildir.