Büyük dedem Şeyh Abdusselam darağacında can verirken, dedeleri Çanakkale’de Türkler için ölenler bugün bize “Türk ortağı” diyorlar.
1947’de İran’ın kuşatması ile 1500 çocuğumuz açlıktan ölürken, İran ile kolkola olanlar, bize “İrancı” diyorlar.
Dedem Mella Mustafa Barzanî, 57 yılını dört parça Kürdistan için dağlarda harcarken, bize “ağa” dediler.
1983 yılında 8 bin Barzanî’yi Saddam diri diri toprağa gömerken, ona “Ya Seyyîd” deyip saygıya duranlar, utanmadan bize “Saddam’ın tankı ile Kürtler’e saldırdınız” dediler.
14 yaşında herşeyi terkedip halkı için eline silah alan ve 69 yaşında hâlâ cephede olan, hayatı boyunca herhangi bir Kürt parti veya kurumu hakkında olumsuz bir söz dahi söylemeyen, tek hayâli ve amacı Bağımsız Kürdistan olan amcam, rehberim, bin canım olsa uğrunda fedâ edeceğim Sayın Mesud Barzanî’ye yüzlerce kez hakaret ve iftira ettiler, yine sustuk.
Biz yüz yıldır düşman ile savaşıyoruz ama mertçe savaşıyoruz. Ne zaman masaya otursak, düşmanımızdan bile saygı gördük. Çünkü sözümüz ve icraatımız hep bir oldu.
Barzanî ailesinin 13 bin 850 şehîdi var. Ona rağmen, ne Kürtler’in ne de başka bir ırkın bilerek öldürdüğümüz tek çocuk ve kadını yoktur.
Hiçbir zaman köy ve şehirler etrafında, halkın zarar göreceği yerlerde düşmana saldırmadık ve savaşmadık. Çünkü bizim için öncelik halk oldu ve hep en ön safta savaştık. Bugün de iki kardeşim 17 amcamoğlu ve binlerce akrabam ile en ön safta savaşıyoruz.
Bugün Sayın Barzanî dünyada saygı görüyorsa, sözüne sadık olduğu ve yapmayacağı şeyi vaadetmediği içindir.
Meselâ siz hiç O’nun birilerini tehdit ettiğini gördünüz mü? Ve TV’ye çıkıp şunu bunu yaptım dediğine şahîd oldunuz mu? Hep sakin ve soğukkanlı durur. Oysa O’nun içinde ne fırtınalar kopar…
Ben iki kez O’nun gece hüngür hüngür ağladığına şahîd olmuşum. 2011 yılında Roboskî için ve 2014’te Şengal için ağladığına şahîd oldum. Buna rağmen hep ciddî durur.
Bugün utanmadan O’na laf atanlar bilsinler ki, O 55 yıldır halkı için savaşan bir pêşmerge.
O Barzan’da yağmur gibi yağan bombalara rağmen partinin evrakları için ölüme atlayan gençti.
O 1991’de Kore köyünde tankın önüne atlayıp patlatan kahramandı.
O 1992’de Özal’a, “Bize ister yardım edin ister etmeyin, ayakta kalacağız ve tarih bunu yazar. Tarih sizi ya ezilen bir halka sırt çeviren zalim bir devlet başkanı, ya da kardeşe elini uzatan adaletli bir başkan olarak yazacak. Biz devlet kuracağız, karşı durmak size zarar, yanında olmak kârdır” diyen bir liderdi.
O Pentagon’da Obama’ya, “Ben ve sen, kabul etsek de etmesek de, Kürt çocukları devletini kuracak” diyen bir başkandı.
O IŞİD’e karşı 3 oğlu ve 2 bin 360 yeğen ve akrabasını en ön cepheye yollayan yürekli bir komutandır.
O bütün kirli ve yalan dolana karşı susan asil bir babadır. O’nu karalamak ve iftira atmak, Kürtler’in yararına değil zararınadır.
İnanın siz O’na ne kadar küfür ve hakaret etseniz de O duymaz, çünkü ne yaptığını çok iyi biliyor.
Bugün kaç Kürt onlarca devlette saygı ile karşılanıyor ve itibar görüyor. Kürtler O’nun itibarı ve saygısını kullanmalı. Bu tarihî bir fırsattır.
Kürtler’in önünde iki yol var: Ya Rehber Barzanî’nin arkasında Bağımsız Kürdistan’a giderler, ya da şunun bunun peşinde koşup Türk, Arap, Fars’ın bayrağı altında ezilirler.
General Rawan İdris Barzanî