Medeni Ayhan / Kürdistan ulusunun, vatanımız ve ülkemiz Kürdistan’ın bağımsızlığını ilan etmesi gecikmiş bir konudur. Kürdistan’ın güneyinden başlayarak, en geç bu yıl içinde bağımsızlık ilan edilmelidir.
Hemen arkasında da, Kürdistan’ın Güneybatısında bağımsızlık ilanı yapılmalıdır. Zaman geçirmeksizin Kürdistan’ın güneyi ile Kürdistan’ın Güneybatısının tek meclis, tek ordu, tek idari teşkilatta birleşme sürecine geçilmelidir.
Kürdistan gaz ve petrolleri birleşin Kürdistan parçalarından Akdeniz e ulaşacak boru hatları ile ihraç edilmelidir. Kürdistan’ın doğusu ile Kürdistan’ın kuzeyi de iç birliklerini sağlayarak, bağımsızlık ilan etme, bağımsız birleşik Kürdistan halk cumhuriyetini oluşturma sürecinin birer parçası olarak süreci tamamlamalıdır.
Bağımsızlık ilan edebilmek açısından, bugün ortaya çıkmış olan koşullar, yüz yılda bir veya elli yılda bir ortaya çıkabileceği görülmelidir. Bölge olarak Orta Doğuda ve dünyadaki koşullar; Kürdistan ulusunun bağımsızlık ilan edebilmesi için en uygun bir iklim sunmaktadır.
Siyasi mücadelenin bir boyutu mücadele ederek hedefleri gerçekleştirmeye çalışmak ise, diğer boyutu da ortaya çıkan uluslararası ve bölgesel koşullardan yararlanabilme yeteneğini göstererek hedeflere gidebilmektir.
Birinci ve ikinci dünya savaşlarının sunduğu koşullardan yararlanamadık. Birinci ve ikinci dünya savaşları süreçlerinde Ulusumuzun siyasal anlamda yeterli örgütlülüğü yoktu, modern aydını kısıtlıydı, dünyaya ulaşma araçları sınırlıydı, mücadele araçları zayıftı, müttefik olarak kendilerini gösteren uluslararası güçler ise; politikanın çıkara endeksli olması nedeniyle çıkarları için satma siyasetini esas aldılar.
Esasen empriyalist güçlerin ajandalarında bağımsız Kürdistan yerine, parçalanmış, paylaştırılacak ve paylaştırılmış olarak bırakılacak Kürdistan vardı.
Bugün ise uluslar arası empriyalist güçler dahi bölünmüş, paylaşılmış Kürdistan statüsü üzerinden gerçekleştirilmiş sınırların ve statükonun arkasında durmamaktadır.
Yerel sömürgeci dört devlet ile birlikte işbirliği çerçevesinde kurdukları statükonun bugün için çıkarlarına hizmet edemez hale geldiğini görmektedirler.
Lozan Antlaşmasını yerle bir etmek yerine, Kürdistan ulusunu ve ülkesini; Türkiyelilik, Iraklılık, Surelilik, İranlılık kavramları üzerinden, sömürgeci devletlere bağımlı tutmaya devam ettirerek, iktidarlarını güçlendirerek, buna karşın Kürdistan ulusunu siyasal iktidardan yoksun durumda bırakıp bunu bir tür dahice buluş diye yutturmaya çalışarak, ulusumuzu sömürgeci devletlerin cami avlusuna bırakılmış kimsesiz bebek gibi teslim etmeye çalışarak, Kürdistanlık ilkesini Kürdistan yurtseverleri ile birlikte yok etmeye yönelerek, entegrasyoncu çözüm biçimlerini savunan bütün siyasi örgüt ve aydınların gerici ve işbirlikçidir.