Davut Kurun // KAWA 1976 yılında ortaya çıkarken temel ilkesi “BAĞIMSIZ BİRLEŞİK DEMOKRATİK VE DE SOSYALİST KÜRDİSTAN” dı. KAWA bütün tezlerini ve konumlanışını buna göre biçimlendirdi. Baş çelişki, sömürgecilerle kürd ulusu arasındaki çilişkider, hedef sömürgeciler ile Kürdistanda’ki işbirlikçileridir şeklinde belirledi. Dünyada sosyalist sistemin dünyada 1990 çökmesi, ve 1991 de YNK içinde bugünkü Goran kesiminin önderlik ettiği Newroz ayaklanmanın yıkılması ile halkın “yaşasın Amerika, yaşasın hacı Buş” nidaları 36. paralelin kuzeyine yerleşmeleri ile sosyalist akıma son noktayı koydu.
Ölüm ve kalım arasında suyun üstünde kalmak için arzuetmediğimiz ama zorunlu bir sonuçtu. Buna göre yeniden konumlanmak zorundaydık ve gereğini de yaptık. Sosyalist güçler olarak yenildik ve temel hedefler arasından çıkardık. Artık “ Bağımsız Birleşik Demokratik Kürdistan” şiarını benimsedik.
Kapitalist sistem içinde bağımsız bir devlet arayışı içinde olduk. Bu eski sosyalist anlayışımızdan temelden kopuş demektir. Bunu sözde kabul ettik ancak ne kadar içşelleştirdiğimizi sorgulamadık ve özeleştiri yapmadık. Eski anlayışımızla bugünkü dünyayı yargılayan, bağımsızlığı eleştiren ve şartlara bağlayan arkadaşlarımızın varlığını görünce geçmişin değerlendirilmesinin ne kadar elzem olduğunu, yeni dünya da ki yerini arayan arkadaşları görünce farkettim. Bu ayrı bir yazı konusudur.
Ancak bu dönem de temel hedef sömürgeci güçler ve işbirlikçilerdi.
Bugünkü önceligimiz bağımsızlık olmali. Birlesik ve Demokratik Kürdistan mücadelemiz devam etmeli.
Demokratikleşmeyi, “çağdaş ve modern” devlet olmayı bağımsızlığın şartı olarak koyamayız. demokratikleşmek için öncelik sömürge statüsüne son vererek bağımsızlıkla mümükün olduğunu söylemek zorundayız. Suriye, Irak, İran ve Türkiye’nin demokratikleşmesinin temel şartı, Kürdistanı tanımaktan geçer, yada orta-doğunun ana motoru Kürdistandır derken kastettiğimiz budur, yani bağımsız Kürdistanın tanınmasıdır. Bunu tersine çevirip demokrasiyi, ulusal konsesus yada birliği, bağımsızlığın şartı olarak alamayız. Sömürge ülkelerde her zaman işbirlikçiler vardır ve bunlarla ulusal konsensus aranamaz. Çünkü bunlar her zaman bağımzsızlığa karşıdırlar.
DAHA ACIK BIR IFADE ILE SUNA CEVAP ARAYALIM: IRAN; IRAK; TÜRKIYE; SURIYE HAKIMIYETI ALTINDA “ulusal konsensus, ulusal birlik, hukukun üstünlügü, yasallik, demokrasi” gerceklesebilseydi, kürtler de bu özgür ortamda kendilerini ifade eder , bagimsizligi gündemine almazdi. Bu devletlerin irkci dinci sömürgeciligine karsi, yasalarin üstünlügünü, adalet, ulusal ve demokratik kurumlar, basin- düsünce-inanc-örgütlenme özgürlügünün kosulu bagimsizliktir. Aksi tavir” bagimsizligi cöpe atmaktir” “demokratik ulus, demokratik cumhuriyet”i savunmaktir,
KAWA her zaman bağımsızlığı savundu ve savunacaktır. Kim bağımsızlığı savunacaksa onunla ittifak yapacaktır.