1994 yılından bu yana Musut Barzani nin karargahının bulunduğu Selhaddin Kentinde Türk özel küvetlerinden bir tim var, ayrıca Zaho da, Duhok ta, Süleymaniye de, Amediye de 18 yıllıdır , Türk Özel Kuvvetler Komutanlığına mensup Türk irtibat Timleri(TİT) var.
Diyana da ve Erbil e bağlı Soran a yakın noktada da Türk İrtibat Timleri vardır, bunların KDP güçlerini eğittiği söylenmektedir.
1997 den bu yana Batufa da ve Kanimasi de de Türk Timleri ve Bordo berelileri ile bir tabur askerleri bulunmaktadır.
Barmani de ise uzun yıllardır, bir Türk taburu bulunmaktadır. En son Beşika kampı açıldı ve buradaki Türk askeri de bir tabur seviyesine çıkarıldı. Türkiye nin, KDP ve Barzani ile eş güdüm içinde asker bulundurduğu noktaların sayısı 10 nun üzerindedir.
Bunlara Türkiye nin, ABD ile eşgüdüm içinde olmak üzere Kerkük, Musul ve Telafer de bulundurduğu Türk askerlerini de eklediğimizde bulundukları stratejik nokta sayısı daha da artmaktadır.
Bunların tamamı KDP ve Berzani nin İran a karşı, Türkiye ile girmiş olduğu işbirliği ve müttefiklik ilişkisinin sonucudur. En son Beşika gibi stratejik bir noktada, yani hem Kürdistan güneyine ve Musul kentine hakim olan, hem de Kürdistan’ın güneybatısına geçişi kontrol eden bir noktada Türk askerleri yerleştirilerek, tabur seviyesine çıkarılmışlardır.
Barzani ve KDP nin AKP ve Türkiye ile işbirliği ve ittifak politikasını terk etmesi, aynı şekilde Türk askerlerinin ülkelerine dönmesini istemelidir. Bunların Kürdistan’ın güneyinde bulunması Bağımsızlık ilanına ve bağımsız devlet olma niteliğine aykırıdır.
Aynı zamanda Kürdistan’lılar için iktidarı istemeyen, küçük burjuva anarşizan bir anlayışla Kürtleri sömürgeci devletler arasında cami avlusuna bırakılmış bebek şekline sokmak isteyen, ancak sömürgeci devletlerinin iktidarlarını yerli yerinde bırakmayı, hatta güç ve egemenlik alanlarını genişletmeyi özendiren PKK’nin, Kürdistan’ın Güneyinde bağımsızlık ilanını engellemek için provokasyon ve iç istikrarsızlığa neden olmak üzere, Şengal’i, Güney Kürdistan Hükümetinin egemenlik alanına bırakmaması ve Kürtler arasında bir iç çatışmaya neden olması karşısında, yanlışları daha yoğun olan örgüttür.
Ancak buna rağmen Barzani ve KDP’nin; “Bir daha Kürtler arasında bir çatışmaya olanak vermeyeceğiz, girmeyeceğiz” şeklindeki sözlerine sadık kalarak, Şengal’i kuşatmış olmalarına rağmen, pratik çatışmaya başlamamaları gerekir. Sadece PKK’nin, Şengal’e yerleşmesi ve çekilmemesini eleştirerek, teşir ederek, arabulucular devreye sokularak, sorunun çözümünü sağlama çabası verilmelidir.
Kürdistan’ın güneyinde ondan fazla noktada Türk Özel Kuvvetler Komutanlığının askeri güçlerini bulunduran Güney Kürdistan Hükümetinin, KDP ile Barzani’nin, bunlara dahi Kürdistan’ı terk ettirmeksizin, tam anlamı ile bağımsızlığı sağlaması mümkün olmayacağı gibi, sırf PKK’nin Şengal’i terk etmesi için çıkacak bir savaşın tarafına dönüşmeleri halinde de yanlışın içinde olmayan bir taraf olamayacakları da açıktır.
Kürtler arasında gerçekleşecek bu tür bir iç savaşta, o zaman eleştirdiğimiz yanlarına rağmen; PKK’nin mi, yoksa Türkiye’nin mi Kürdistan’ın güneyinde yabancı güç olduğunu tartışma mecburiyeti doğacaktır. Başkan Mesut Barzani ve KDP, AKP ile var olan işbirliği ve ittifak politikalarına son vermelidir.
Aynı zamanda Kuzey Kürdistan daki KDP içinden KUK çıktığında tarihsel misyonunu tamamlamış olduğundan,yeniden politik yaşama döndürülemeyeceğinden, Kuzeyde üçer beşer kişilik bir sürü KDP ler üzerinden KDP ler enflasyonu ortaya çıkmış bulunduğundan, mevcut durumu ile kişisel ve ailesel ihtiyaçlarda kullanılmak dışında bir işlev görmeyeceklerinden,”isimi Güneydeki KDP ile aynı olsun, Güney parçasının ve Güney KDP sinin ihtiyaçlarına göre hareket etsin de ne olursa olsun” anlayışı üzerinden Kuzey Kürdistan da ihtiyaç duyulan ulusal hareketin kurulması, hareket özgürlüğünün bulunması ve gelişmesi mümkün olmayacağından, isimden çok niteliğinin ne olduğu önemli olduğundan,
Kuzeydeki KDP nin misyonunu tamamlamış olduğu,Güney deki KDP gibi misyon sahibi olmadığı/olmayacağı, hatta Kuzey deki KDP nin tasfiye olmuş olduğu kabul edilmelidir. Kuzey deki KDP tasfiye olduğundan, yeniden politik yaşama döndürülerek koşturulamaz. Desteklenmesi gereken bağımsızlık stratejisini programlaştırmış olan, çizgi ve hareket bağımsızlığı olan, kitlelerde umut ve sinerji yaratacak, yeni bir gelenek, tarz ve model olmalıdır. Önemli olan neyin, ne şekilde amaca hizmet ettiğidir, ad ve sembollerde ısrar meselesi önemsizdir.
Bunun yanında tek bir parçanın, ve sadece Kürdistan nın güneyinin ihtiyaç ve geleceği üzerinden gerçekleştirilen dar ulusçu siyaset tarzı terk edilmelidir. Bu dar ulusçu siyaset tarzı nedeni ile her devlet veya devletsel güç gibi özel birimler kanalı ile 5-6 yıl önce Güney batı Kürdistan kadroları örgütlendirilerek, alana gönderilerek, Esad iktidarına ilk müdahaleyi yaptırarak hızla sonuca gitmenin koşullarını yaratmak mümkün iken, yaratılmamıştır.