Sömürge Psikolojisi

Selim Çürükkaya / Hüseyin Turhallı, 2 Haziran 2017 günü kendi facebook sayfasında kısa bir yazı yazdı. Başlığı „ Kırmızı fularlı kızdı.“dı. Bilindiği gibi bu kız, kırmızı fuları ile „gezi direnişinde“ tazyikli suya karşı duruşta, dikkati çekmiş, ardından PKK ye katılmış, Murat Karayılan‘la basına pozlar vermiş, bazı televizyon kanallarında Türkiye hükümettini eleştiren konuşmalar yapmıştı. Bu günlerde ise; PYD saflarında savaşırken Rakka yakınlarında yaşamını yitirmişti. Hüseyin Turhallı, bu kızı ve tavrını övseydi, hatta Türk gençlerine örnek gösterseydi, çok doğru bir iş yapmış olurdu.
Ama Hüseyin bunu yapmadı.
Ya ne Yaptı?
„Bana sorarsanız 5 Bin Rojava peşmergesi Ve ENKS’nin topu bir ‘Kırmızı fularlı kız’ etmez“ dedi.
İşte tam da burada: „Hüseyin dur!“ dedim.

Hüseyin’e göre; „O Türkiyeli devrimci bir militan.“
Diğer beş bin „Rojava peşmergesi“ ise Kürt.
Hüseyin’in gözünde „beş bin Kürt peşmerge“ bir „Türk kız etmez“
Tam da sömürge psikolojisine sahip birinin bakışıdır bu.
„Bir Türk Dünyaya Bedeldir“ sözü, Türkiye’de eğitim görmüş, avukat olmuş,  aydın olduğunu iddia eden bir insanımızın gözünde, „Bir Türk beş bin kürde bedeldir.“ olmuş.
Aşağılık psikolojisi işte böyle bir şeydir.
Kendi ulusundan olan binlerce insanın destan yaratan direnişlerini görmez, onları önemsemez, ama hakim ulustan birisinin eylemini ise çok abartır ve gerekirse Kürtlerin hepsini ona kurban eder.

Sömürge psikolojisi gözüyle olaya baktığımızda durum bundan ibarettir. Politik olarak Turhallı’nın söylemi üzerinde durursak, durum daha da berbat.
Turhallı‘ nın deyimi ile „Rojava peşmergesi“ üzerinde duralım.
Kimlerdir bunlar?
Nerde, ne için yaşarlar, nerede ne için savaşırlar?
Bu beş bin Suriye Kürdü  peşmerge, eskiden güney Kürdistan’da askeri eğitim görmüş, bugün Güney Kürdistan‘da İŞİD‘ e karşı savaşıyor.
Bugüne kadar elli kadar şehit vermişlerdir.
Neden Güney Kürdistan’da savaşıyorlar da, gidip kendi parçalarında savaşmıyorlar?
Neden Naveran bölgesinde şehit düşüyorlar da gidip Kobani’de şehit olmuyorlar?
PYD, Esat Rejimi ve İran müsaade etmiyor da ondan!
Çünkü bunların İŞİD ile savaşma dışında, bir de Kürdistan davaları var.
Bu dava, hem PYD‘nin, hem İran’ın hem Suriye’nin hem de Irak’ın işine gelmiyor.
PYD’nin, İran’a bağlı Hizbulah ile bir sorunu yok, Irak rejimine bağlı Haşti Şabi katilleri ile bir sorunu yok, Esat rejimi yanlısı Arap silahlı milisler ile bir sorunu yok!
Onun sorunu, Güney Kürdistan yönetimi ile ilişkisi olan ve Kürdistan davası güdenlerledir.

PYD’nin bu konuda pek çok resmi açıklaması oldu. Dedi ki; „bizim egemen olduğumuz alana gelirlerse saldırırız.“

Tabi Hüseyin Turhallı gibi Kuzeyli Kürtler ise; bu açıklamaya bir kılıf buldular. Dediler ki, „bir alanda iki askeri güç olmaz.“

Safları kandırmak amaçlı bu söylemin doğru hiçbir tarafı yoktu.
Bu söylemlerini bir anlık doğru kabul edersek, Güney Kurdistan’da, Qandil‘de, Süleymaniye’de, Kerkük’te, Şengal’de, Zele’de PKK’nin olmaması lazımdır. Çünkü buralar Kürdistan hükümetinin egemenlik alanıdır ve onların mantığına göre  hükümetin derhal PKK’ye saldırması gerekiyor..

Bu gerçeği yüzlerine çarptığınız zaman, KDP’nin Türkiye ile işbirliği yaptığını söyleyerek sizi susturmaya çalışırlar.

Qandil’in İran güdümlü olduğunu, PYD’nin Suriye rejimine karşı tek bir kem söz söylemediğini, İmralı‘nın ise Türkiye rejiminin kumandası olduğunu görmezler.
Görmezler ve de bilmezler!
Bilseler de görmemezlik ve bilmemezlikten gelirler!
Sömürgeciliğin şekillendirdiği  beyinlerin gözleri gerçeği göremez ki; onlar ki; halkının bir kısmının yanında yer alıp, diğer kısmına karşı savaşırlar.
Onlar ki düşmanlarını dost, dostlarını düşman sanırlar.
Onlar ki, dostlarının aslanlarını kedi, düşmanlarının kedilerini aslan görürler.
Karışmayın Hüseyin’lere, onlar sömürge çocuklarıdır, kıyarsanız, sömürgecilere hizmet edersiniz, onlara acıyın ve oradan kurtarmaya çalışın!