Özgürlüğe koşmak
Tan ağarırken
dağların doruklarında
damla damla süzülür
hücrelerime
çocuk gülüşleri
yalnız büyür çiçekler
dağılır goncalar
arz eder hayatı
kokusunu yayarak
ateşini yakar Zerdüşt
dağ sığınaklarından
koşarcasına
yeni günü okşar
ihanetin sularında
kirli yüzünü yıkar
isyanın çocukları
ÅŸafak vakti
sökün ederken güneş
vatana hasret kalmışlığın
burukluÄŸuyla
gözlerime
hayalin çarpar
kopar bir çığlık
şelaleye dönüşür
kalan ömrümün
bilinmez sonsuzluÄŸuna
GÃœLCAN IÅžIK
... Bu yazımız ile ilgili görüşünüz? ...
